سرکشی شایسته از خانواده شهدا

 سرکشی‌های معمول و رایج گهگاه ازخانواده‌ی معظم شهدا را اصلاً قبول نداشت و آن را حرکتی تشریفاتی می‌دانست که مایه‌ی زحمت بیشتر و از کار افتادگی آنان است و می‌گفت: «چنین سرکشی‌هایی انجام نشود خیلی بهتر است چون در آن به جای این که باری از دوش خانواده‌ها بردارند خود باری می‌شوند بر دوش آنها! این درست نیست که عده‌ای را جمع کنیم و برویم به عنوان سرکشی از خانواده‌ها به منزلشان و آنها را نه تنها از کار و زندگی‌شان بیندازیم بلکه باعث زحمت آنان در پذیرائی از جمع نیز بشویم! کار درست و اساسی اینست که بدون اطلاع قبلی آنها به محل سکونتشان برویم و اگر مشغول انجام کاری بودند دسته‌جمعی به کمک آنان بشتابیم و در حین و بعد از این گره‌گشائی‌ها انتظار پذیرائی ویژه نداشته باشیم و برای اینکه آنان را از حالت عادی زندگی و کارشان خارج نکنیم و گرفتار مقدمات و مخارج انتظار و پذیرائی از مهمانان نسازیم سرزده و بدون اطلاع قبلی به سرکشی مبادرت ورزیم! یعنی در واقع باید طوری یاری‌شان داد که همه از آن درس بگیرند و اینکار را سرمشق زندگی خود قرار دهند»