شعر از محمد میرزایی (نوا): بی‌نظیر در کمک به دیگران

من که هنوز ازدواج نکرده بودم، حسین آقا یک ماشین وانت داشت و وسیله ایاب و ذهاب به فراوانی حالا نبود - مخصوصاً موقع تعطیلی عید، مسافرت به علت نبود وسیله بسیار مشکل بود - من آمده بودم گناباد ولی روز بعد از سیزده بدر که می‌خواستم بیام مشهد از صبح تا ظهر سر راه مشهد منتظر بودیم ماشینی که جا داشته باشد نگه نداشت. حسین آقا آمد گفت بیا شما را ببرم دو راهی باغ‌آسیا چون ماشین‌های گناباد و طبس و فردوس و زاهدان و بیرجند از آنجا رد می‌شوند. ما به اتفاق آمدیم سه راهی باغ آسیا دیدیم حدود دویست نفر منتظرند و ماشین‌ها هم پر؛ حسین آقا گفت بیا بریم تربت، حالا زشته برگردیم، حرکت کردیم آمدیم تربت حیدریه. دم ترمینال تربت گفت ببین اگر جا دارند شما برو، اگر ندارند بیا که بریم مشهد. این همه از ظهر علاف شده حالا هم واستاد تا من سوار اتوبوس که شدم برگشت گناباد. آیا کسی در واقع مثل او سراغ دارید؟