ShahidAlihosseini.ir - یادها و خاطره‌ها

اشاره کردم که همیشه دو - سه نفر از بچه‌های شما در آن منطقه‌ها بسر می‌برند و پشت جبهه هم که به شما نیاز دارند. پرسیدم حالا درست است که شما هم بروید؟ قدری فکر کرد و در جوابم گفت: «آنها که می‌روند از ما سلب تکلیف نمی‌شود، این راه، راه عشق است و من نمی‌توانم از رفتن خودداری کنم»

وقتی از ایشان خواسته می‌شود کاری که معمولاً گروهی انجام می‌شده را به تنهایی انجام دهند، به سختی از انجام این امر بر می‌آیند و از این بابت حسابی دلگیر می‌شوند لذا ضمن درد دل در این زمینه می‌گویند: من حرفی نداشتم این کار را انجام دهم منتها انتظار داشتم همه با هم این کار را انجام دهیم اما این طور نشد!

در حالی که فکر می‌کردم چگونه صحبت را آغاز و طرح موضوع نمایم! شهید با فراست و تیزبینی خود ابتدا به ساکن به طرح احسن موضوع پرداخته و می‌گوید: فرزندم! این جا جای حساسی است، انتظار دارم نه تنها مطالب و مسائلی که در این جا به آن می‌رسید هیچ جا مطرح نکنید بلکه خودتان را در بیرون خیلی کم‌تر از آن چه در این جا هستید و به عنوان افرادی عادی نشان دهید تا کارتان بهتر پیش برود!

انجام سخت‌ترین کارها را برای خدمت به انقلاب و کشور به عهده می‌گرفت. با تلاش مضاعف سعی می‌کرد مانع اثرگذاری نامطلوب این شرایط بر خانواده و به سختی افتادن آنها باشد.

در سرکشی از خانواده شهدا و رزمندگان بجایی که باعث زحمت آنها شویم و انتظار پذیرایی هم داشته باشیم، باید باری از روی دوش ایشان برداریم.

دو سه روزی که از آمدن شهید به منطقه جنگی گذشت آمد اعتراض کرد و گفت: « این چه وضعش است؟! ما بیکاریم چرا یک کار درست و حسابی نمی‌دهید که انجام دهیم؟! چون نیامده‌ایم اینجا که وقت‌گذرانی کنیم!»