ShahidAlihosseini.ir - یادها و خاطره‌ها

آن شهید عزیز بارها از بستگان نزدیك‌شان خواسته‌اند خاطرات ایشان را ضبط نمایند تا یادگاری بماند اما آنان موضوع را به شوخی برگزار و از انجام این مهم بگونه‌ای طفره رفته‌اند كه بعد از شهادت‌شان حداكثر حسرت‌ها را در این رابطه بخورند!

ازین روستای نجم آباد حسینی، روانه جانب عرش خدا شد

شاعر محمد میرزایی نجم‌آبادی (نوا). متن کامل و خوانش شعر با صدای شاعر...

با شقایق به غم گرفتارم، با غمش عاشقانه بیدارم
قاب عکس گلــــت بغل کردم، چشمم از لالـــــه بر نمی‌دارم

شاعر آقای علی توکلی از گناباد - روستای کلاته میان. متن کامل و خوانش شعر با صدای شاعر...

بعد از نماز مغرب خیلی خیلی ناگهانی حس کردم باید برای پدر شما زیارت مخصوص انجام بدهم، ابتدا اعتنایی نکردم ولی نهیبی در درونم من رو وادار به این کار کرد اتفاقی که برای من افتاد و توضیح شما باورش کمی سخته ولی چون برای خودم این اتفاق افتاده فقط بسیار مبهوت و متحیر ماندم...

شهدا زنده و ناظر اعمال ما هستند، مراقب باشیم کاری نکنیم که شرمنده‌ی آنان شویم. مصاحبه‌هایی از فرزندان شهید بطور تلفنی ضبط کرده و قول حضور یکی از آنان در استودیوی برنامه را گرفتم (که البته امکان حضور در استودیو به دلایلی ضعیف اعلام شد). این مسأله باعث نگرانی‌ام بود تا اینکه شب، شهید را در خواب دیدم...

 بعد نماز صبح در حالی که می‌دانستم بابا شهید شده خواب دیدمشون؛ جراحت‌های منجر به شهادت بجز [در] صورت را داشتند. دستشون رو بوسیدم، آثار سودا و زمختی را داشت. با همان مهربونی بی‌بدیل؛ مدتی در کنار هم بودیم و همچنانکه نگاه صورت‌شان می‌کردم برام سوال بود با توجه به آمدن بابا ما چرا همچنان فرزند و مامان همسر شهید است؟
گوینده: محمدکریم علی‌حسینی، فرزند شهید.

شهیدان‌تان را فراموش نکنید. باید نام آنها مطرح باشد. برکتی است و نباید در مجالس و محافل ما شهدای ما فراموش شوند. فلسفه یاد شهید اینست که از آن تلاش و زحمت و فداکاریش تقدیر بشود.

من از شما می‌خواهم که در هر کاری که رضای خداوند در آن هست بکوشید و برای اسلام کار کنید. من اینجا برای شما دعا می‌کنم که خدا شما را یاری کند.

از شما می‌خواهم در کار خود دقت کنید و برای خدا کار کنید که من از شما راضی باشم.

دعاگوی شما محمدحسین علی‌حسینی 1363/11/28

اشاره کردم که همیشه دو - سه نفر از بچه‌های شما در آن منطقه‌ها بسر می‌برند و پشت جبهه هم که به شما نیاز دارند. پرسیدم حالا درست است که شما هم بروید؟ قدری فکر کرد و در جوابم گفت: «آنها که می‌روند از ما سلب تکلیف نمی‌شود، این راه، راه عشق است و من نمی‌توانم از رفتن خودداری کنم»

ما یک نیرویی داشتیم بنده‌ی خدا خودش از گناباد با آمبولانس راه افتاده بود آمده بود منطقه، دو سه روزی که گذشت آمد اعتراض کرد و گفت: « این چه وضعش است؟! ما بیکاریم، چرا یک کار درست و حسابی نمی‌دهید که انجام دهیم؟! چون نیامده‌ایم اینجا که وقت‌گذرانی کنیم!»