|
به نام خداوند جان و خرد
|
| دِلُم بی دِنگ مَدِنگَه بر تُرُســکوُه |
|
مَخونُم مثل قُمری بر خو کوُکوُ |
| فراقـــی با دلــم فریاد کرده |
|
دلِ مو شوق نجـم‌آباد کرده |
| به عشق بَلگُ و بارِش ور مپرُّم |
|
به دیدار مَـــــــزارِش وَر مپرُّم |
| مَرُم تا مَرقَدِ گـل لاَله پر پر |
|
حسینِِ مَد کریم او لالهی تر |
| نوا خــــونِ پُویِ نخـــل بلندم |
|
اسیر شهد گل شد طبع قندم |
| بیا تا داغ زوج لاله بینی |
|
مدال ملّی و غمناله بینی |
| بیا با مُو به نجماوا سفر کُو |
|
شوو نازِ پر اِستارَر خبر کو |
| دَ ایجا شصت و دو اِستاره خَی دی |
|
گل رزمنـــــده‌ی مـَه پاره خی دی |
| تموم بنـــــــدُیِش آوازه کرده |
|
دل خاکش خِیَر تر تازه کرده |
| تماشا کو خموشی پُر جِلِنــگَس |
|
همیشه سر پَلِش پُر سوُسِلِنگَس |
| دو بَر شورچه پُر از پندونه خَی دی |
|
عسل در کندوی هنــــدونه خی دی |
| پَــــــــــلِ سرخ بلند بند قندش |
|
مَگی یاقوت سرخه در زُمَندِش |
| هَنُز پالیز و دستمبــو فراووس |
|
سَرِ دَوُولِ پَل بَندِش پریشوس |
| چِـــنی گُل روزگَردو وَر قطارَس |
|
مَگی که کهکشو در دیمه زارس |
| شگم تیلش پر از قند ونباتس |
|
سَرِ تقسیم تیلش کَل کَلاتس |
| د کشمونش طلا تنگه زیادس |
|
چغندر کلّه یش از پَل وَبادَس |
| جو وُ شلغم، سِبِسک و بیدمجنون |
|
مَرَقصَـــه با انار ســــــرخ خندون |
| رقیب جارویش پسته نخه شو |
|
کِلِژدَک همـــدم خِسته نخه شو |
| زرشک و زعفرو وُ زیــره کاریس |
|
همیشه جشن مورشک سُواَریس |
| میون دوغ قزغن سَلمَه جوش ده |
|
به حرف شاعر دل گشنه گوش ده |
| پر از جالگ و چغوک و کفتر ایجاس |
|
پر از موسی تقی و شبـــدر ایجاس |
| صدای کوکو وَنگش شُو میـــایه |
|
عجب کَوگ و تهو دو دو میایه |
| بیاوونش پر از آهو وُ لاله اس |
|
کنار دَه پُلی هم، کاله کاله اس |
| محّرم نوحه خون نینواین |
|
پیــــاده پا برهنه کربلاین |
| دهن روزه همه پر جنب و جوشن |
|
گلر پیش پتو خــــُی هم مدوشن |
| آو انبــــــــــــــار ایجا مثل جَه لَی |
|
پر از تشنه مگی که، خونه خه لی |
| شِنُو لذّت دره در مون هودوک |
|
بِرَه واپرسه از قومون برجوک |
| هلال احمـــــــــــرش بیدارخو شو |
|
صدو پوزده دلش خون و خلو شو |
| تلیفونش همیشه رو به راهس |
|
پر از پیر و مسافر، مثل ماهس |
| ولی گازش بمونده بر دوبره |
|
کنم بر کار خیرم استخـــاره |
| دلم غوغا کنه یاد از گذشته |
|
بسوزم با دلِ خون و برشته |
| ویاد شیخ باقی اومدم واز |
|
گلِ مد بیک ناز نکته پرداز |
| دلم بر مـــدلی عبــــــــاس تنگس |
|
مگی در سینه یوم نیش خدنگس |
| حسن عباسلی و شیخ ممــــّد |
|
عزیزم عسکری هم یادم اومد |
| چه کلبّباسلی خَی مُو مَخَـــــندی |
|
بموندم یکّه مو خی چخچه بندی |
| چه شو عبدالکریم خنده رویوم |
|
مو خاک مــــــدکریم گل مبویم |
| دو ســــــردار گلی که افتخارند |
|
رضا رحمان و ممّد عسکری یند |
| کریـــم آقا که استاد تمامَی |
|
بلا تشبیه مگی عین امامَی |